Een WK zonder Mexico is eigenlijk geen WK. Al weer voor de 17e keer gaat El Tri proberen om Wereldkampioen te worden, iets wat ze tot op heden niet is gelukt. Sterker nog, het lijkt de laatste toernooien onmogelijk voor het land om de kwartfinale te bereiken. Wel won Mexico, tegenwoordig de nummer 12 op de FIFA-wereldranglijst, in 1999 de Confederations Cup.
De kwalificatie van Mexico
Mexico moest behoorlijk aan de bak in haar kwalificatiepoule, met tegenstanders als Panama, Honduras, Canada, de VS, El Salvador, Jamaica en Costa Rica. Pas op de laatste speeldag werd het ticket compleet veilig gespeeld. Uiteindelijk wist het land van de veertien wedstrijden er acht winnend af te sluiten. Scoren was daarbij een probleem: in veertien wedstrijd werden er maar zeventien doelpunten gemaakt. Topscorer Raúl Jiménez nam er daarvan drie voor zijn rekening, Henry Martin en Ernesto Vega elk twee. Het ontbreekt de Mexicanen kortom aan een doelgerichte spits.
De Selectie
Van oudsher spelen er regelmatig Mexicanen in de Nederlandse eredivisie. Neem de centrale verdediger Hector Moreno, die bij AZ en PSV heeft gespeeld. Of middenvelder Edson Alvarez, actief bij Ajax, en Érick Gutiérrez van PSV. Verder is de belangrijkste speler nog altijd aanvoerder Andres Guardado, die ook in Eindhoven heeft gespeeld. Of wat dacht je van de gevaarlijke Hirving Lozano en Jesús Corona, oud-spelers van respectievelijk PSV en FC Twente. Allen zullen de selectie waarschijnlijk wel halen.
Of Javier Hernandez, bijgenaamd Chicharito ook mee mag, is nog maar de vraag. Het accordeert niet zo goed tussen de sterspeler en bondscoach Gerardo Martino. Misschien toch geen slecht idee om het enfant terrible mee te nemen, want met niet minder dan 52 treffers is Hernandez topscorer aller tijden van Mexico. De doelpunten zullen anders van Raúl Jiménez moeten komen.
De historie
Mexico was er al bij op het allereerste WK, in 1930. Sinds 1950 misten ze maar drie keer een eindtoernooi, waarvan de laatste keer in 1990. Sinds 1994 zijn de Mexicanen er dus bij, maar heel ver weten ze nimmer te komen. Wat heet; op de laatste zeven WK’s was steeds de achtste finales het eindstation. Alleen in 1970 en 1986 wist Mexico trouwens de kwartfinales te halen, beide keren was dit bij een toernooi in eigen land. Voor een land met zoveel voetbalhistorie feitelijk een magere score.
Mexico is negen keer uitgekomen tegen Nederland, waarvan twee keer op een WK. De rest betrof dus oefenwedstrijden. Op het WK van 1998 speelden beide landen tegen elkaar in de groepsfase. Nederland kwam al rap op 2-0 voor, maar diep in de blessuretijd wist Mexico toch nog een puntje te pakken: 2-2. Met dat resultaat gingen beide landen door naar de volgende ronde, terwijl Zuid-Korea en België niet de poule doorkwamen.
De tweede ontmoeting was nog wat legendarischer. Op het WK van 2014 stond Mexico lange tijd voor, maar in de absolute slotfase wist Nederland nog tweemaal te scoren. Eerst was het Wesley Sneijder die in de 88e minuut voor de gelijkmaker zorgde, waarna Arjen Robben in blessuretijd wel zeer makkelijk ging liggen bij licht contact in het strafschopgebied. De scheidsrechter trapte er in, en Klaas Jan Huntelaar schoot de pingel onberispelijk binnen. Nog altijd zijn de Mexicanen furieus over deze afloop, en de uitspraak No era penal! (‘Het was geen strafschop!’) is een gevleugelde uitdrukking geworden.
Een overzicht van de wedstrijden tussen Nederland en Mexico:
1960 Mexico – Nederland 3-1
1961 Nederland – Mexico 1-2
1998 Mexico – Nederland 2-3
1998 (WK) Nederland – Mexico 2-2
2006 Nederland – Mexico 2-1
2010 Nederland – Mexico 2-1
2014 (WK) Nederland – Mexico 2-1
2014 Nederland – Mexico 2-3
2020 Nederland – Mexico 0-1
De helden van Mexico
Wie aan Mexicaanse voetbalhelden van weleer denkt, denkt aan Hugo Sanchez. Deze fantastische en zeer atletische spits speelde zowel bij Atlético als Real Madrid, en vierde elk doelpunt (en dat waren er nogal wat) met een salto. Acrobatiek is de familie Sanchez toch al niet vreemd, want zuslief was een meer dan uitstekend turnster. Ook voor het Mexicaanse elftal was Sanchez regelmatig op schot: hij maakte er 29 in 58 interlands. Hiermee liep de kleine spits dus precies 1 op 2. Sanchez was er bij op het WK 1986 in eigen land, één van de drie mondiale eindtoernooien waarop hij uitkwam.
Minder spectaculair, maar minstens net zo succesvol was Rafael Marquez, een gewaardeerde verdediger van FC Barcelona. Met deze club won Marquez twee keer de Champions League en vier keer La Liga. Ook legde Marquez met Barcelona de hand op het WK voor clubteams. In het Mexicaanse nationale team kwam Marquez tot niet minder dan 147 interlands. Hiermee is hij echter geen recordinternational, want Claudio Suárez kwam tot maar liefst 178 caps.
De absolute cultheld van het Mexicaanse voetbal is zonder twijfel Cuauhtémoc Blanco. Zijn bijzonder speelstijl, onnavolgbare bewegingen en markante loopje maakten van hem een sensatie. Ook Luis Hernandez met de kenmerkende lange blonde lokken maakte furore in het nationale elftal. En dan is er nog Jorge Campos. Deze doelman, altijd in felle fluoriserende keeperskledij, ging het liefst mee naar voren om ook een goaltje mee te pikken, iets wat hem maar liefst 34 keer in zijn carrière ook daadwerkelijk lukte. Ondanks zijn beperkte lengte van 1 meter 68 keepte Campos maar liefst 130 interlands. Hij was eerste keuze bij het WK van 1998 en won in 1999 de Confederations Cup.
Meer info over het WK:
 DeelnemersLEES VERDER |  Speelsteden en stadionsLEES VERDER |
 SpeelschemaLEES VERDER |  Gokken op het WKLEES VERDER |
